Veredeling en productie van wit struisgras

In de Europese golfindustrie is steeds meer vraag naar nieuwe en verbeterde rassen om het hoofd te bieden aan uitdagingen op het vlak van milieu en beheer. De laatste jaren zijn er talloze nieuwe rassen bijgekomen, maar wat komt er allemaal bij kijken om deze nieuwe innovaties naar de eindgebruiker te brengen?

Struisgrasvelden bij het Rutgers Center for Turfgrass Science.

Veredeling van wit struisgras

Bij traditionele veredelingsstrategieën worden wilde rassen gekruist met toprassen om de genetische diversiteit te vergroten en zo te voorkomen dat de genenpoel kleiner wordt, en om gunstige eigenschappen te combineren. Dit was de standaardwerkwijze bij veel grasveredelingsprogramma’s. In de afgelopen dertig jaar hebben veredelaars de prestaties van grasrassen sterk verbeterd met deze methode.

Bij witte struisgrassen levert deze methode echter problemen op. Door de complexiteit en verschillen in ploïdie in vergelijking met andere grassoorten kan het aantal chromosomen in struisgrassen ertoe leiden dat de introductie van wilde soorten eerder een verslechtering oplevert door de overdracht van ongewenste eigenschappen.

Wit struisgras is een van de meest gebruikte soorten voor putting greens, fairways en tees.

Deze zeer flexibele grassoort produceert uitlopers en palmt nog niet bezette oppervlakken snel in. Nadeel is echter dat de soort gevoelig is voor diverse schimmelziektes, zoals dollar spot, brown patch, anthracnose en zonate bladvlekkenziekte. Veredelaars richten zich bij deze soort vooral op het selecteren op ziektetolerantie. In de loop der jaren is de ziektetolerantie door deze veredelingsactiviteiten aanzienlijk verbeterd, waardoor er veel minder schimmelbehandelingen nodig zijn.

Andere kenmerken waarop veredelaars zich richten, zijn een hogere scheutdichtheid en een rechtopwaartse groei voor een ultradichte, uniforme speelondergrond. Verder wordt voortdurend geprobeerd de weerstand tegen hitte, droogte en belasting te verbeteren. Deze brede aanpak leidt tot rassen die bestand zijn tegen allerlei omgevingsomstandigheden.

Putting green met wit struisgras.

Productie van zaden voor wit struisgras

Het ontwikkelen van een hoogwaardig ras is één ding, maar het produceren van schoon zaad is net zo belangrijk. Bijna al het zaad voor wit struisgras is afkomstig uit Willamette Valley in de Amerikaanse staat Oregon. Het zaad wordt geproduceerd door een zeer beperkt aantal uitzonderlijke landbouwers die in staat zijn om consequent zaadpartijen zonder gewassen en zonder onkruiden te produceren en daarmee te voldoen aan de extreem hoge eisen die beheerders van golfterreinen stellen.

Wit struisgras is een bijzonder moeilijk gewas om te produceren. Door het extreem kleine formaat van de zaden – ca. 13.000.000 zaden per kg – is het moeilijk om na de oogst onkruidzaad weg te filteren. Er zijn bovendien maar zeer weinig chemische middelen geregistreerd die kunnen worden gebruikt voor onkruidbestrijding bij de productie van zaden voor wit struisgras. Gezien deze beperkte beschikbaarheid van chemische middelen en de moeilijkheid om onkruid te verwijderen na de oogst, komt er veel handmatig werk kijken bij het verwijderen van onkruid op de productievelden. Tijdens het groeiseizoen wordt tot vlak voor de oogst vijf à tien keer gericht bespoten of geschoffeld om onkruid te verwijderen en aan de kwaliteitseisen te voldoen.