Uprawa truskawki: doradztwo w zakresie odżywiania upraw

Zapotrzebowanie na składniki pokarmowe

Szacowane pobieranie składników pokarmowych

Kwiaty truskawki są bardzo wrażliwe na niską temperaturę. Temperatura powietrza poniżej 14 stopni spowalnia rozwój i obniża jakość kwiatów. Wpływa również niekorzystnie na aktywność owadów zapylających, co w efekcie zmniejsza plonowanie roślin oraz jakość plonu.

Zapotrzebowanie na składniki pokarmowe zależy od fazy rozwojowej roślin. Największe potrzeby pokarmowe rośliny truskawki mają w stosunku do potasu , azotu i wapnia. Zapotrzebowanie to rośnie wraz z rozwojem roślin i osiąga wartość maksymalną w okresie wzrostu owoców oraz ich dojrzewania.

Rola składników odżywczych

Azot

Truskawka ma niezbyt duże wymagania pokarmowe wobec azotu – chociaż to najważniejszy w odżywianiu roślin składnik pokarmowy. Azot wchodzi w skład aminokwasów, białek i kwasów nukleinowych, czyli jest niezbędny do wzrostu, zarówno w fazie podziału komórkowego, jak i wzrostu wegetatywnego (wydłużania pędów, rozwoju i wzrostu liści). Jako składnik chlorofilu wpływa bezpośrednio na fotosyntezę, ponieważ jest częścią enzymu RuBisCO, odgrywającego zasadniczą rolę w wiązaniu dwutlenku węgla przez rośliny. Prawidłowe zaopatrzenie roślin truskawki w ten składnik decyduje nie tylko o wielkości plonu, ale również jego jakości. Jednakże zbyt obfite nawożenie azotem prowadzi od nadmiernego wzrostu wegetatywnego roślin, słabego zawiązywania owoców , zmniejszenia plonowania orazich gnicia.

Fosfor

Zapotrzebowanie truskawki na fosfor jest relatywnie niewielkie. Rola tego składnika dla roślin jest znacząca. Fosfor jest integralną częścią błon komórkowych, co sprawia że rośliny funkcjonują prawidłowo. Jest również składnikiem pokarmowym, który uczestniczy bezpośrednio w produkcji energii przez rośliny – jest zatem niezbędny w całym okresie wegetacji. W przypadku truskawki jest to niezmiernie istotne bowiem najbardziej „energochłonnymi” fazami wzrostu roślin są kwitnienie, zawiązywanie owoców oraz ich wzrost. Fosfor u młodych roślin truskawki wspomaga wzrost systemu korzeniowego, co pozwala na szybszą adaptację świeżo posadzonych roślin do warunków polowych.

Potas

Truskawka ma bardzo duże wymagania pokarmowe w stosunku do potasu. Potas odpowiada w roślinach za prawidłowe funkcjonowanie wielu procesów fizjologicznych. Najważniejsze z nich to regulowanie gospodarki wodnej roślin oraz udział w biosyntezie cukrów. Potas korzystnie wpływa na soczystość, jędrność, intensywne wybarwienie wybarwione oraz na smak truskawek.

Wapń

Truskawka ma duże zapotrzebowanie na wapń. Składnik ten jest niezbędny do tworzenia struktury ściany komórkowej (wraz z borem) – ma zatem znaczenie strukturalne, budulcowe. Wzmacnia w ten sposób naturalną odporność roślin na czynniki stresowe – biologiczne (choroby) oraz środowiskowe – np. niską temperaturę. Jest jednym z ważniejszych składników pokarmowych odpowiadających za jakość pomidorów. Jego niedostatek jest główną przyczyną zamierania wierzchołków liści („tipburn”).

Deficyty składników odżywczych

Niedobory fosforu                             

Niedobory magnezu                                 

Żelazo        

Nawożenie truskawki uprawianej w gruncie

Azot

Przed założeniem plantacji należy wykonać analizę gleby na zawartość azotu mineralnego w glebie (suma obu form: azotanowej i amonowej). Przed sadzeniem truskawki należy wzbogacić glebę w ok. 30-50 kg N/ha uwzględniając azot już dostępy dla roślin. Pozostałą część można dostarczać stopniowo co tydzień poprzez fertygację lub w 1-2 dawkach standardowych nawozów doglebowych zawierających azot. Truskawka nie lubi zbyt dużego nawożenia azotem wiosną – do kwitnienia i owocowania. Zbyt obfite nawożenie azotem sprzyja silnemu wzrostowi liści, co ogranicza owocowanie i jakość plonu. Zaleca się , aby ok. 60% całkowitej dawki azotu podać roślinom truskawki po zbiorach owoców – w okresie tworzenia pąków kwiatowych na rok następny (u odmian owocujących w maju/czerwcu). Truskawka bardzo dobrze reaguje na nawożenie azotanową (N-NO₃-) formą azotu, która wspomaga również pobieranie potasu.

Fosfor

Może zostać podany w całości przed sadzeniem roślin truskawki w czasie przygotowania gleby do uprawy. Ze względu na ograniczoną mobilność tego składnika w glebie, konieczne jest wymieszanie zastosowanego nawozu fosforowego z glebą do głębokości ok. 20-25 cm. W późniejszych sezonach nawożenie fosforem należy prowadzić pozakorzeniowo – nawożenie doglebowe może być mało skuteczne, zwłaszcza na glebach kwaśnych.

Potas

Truskawka ma duże zapotrzebowanie na potas. Nawożenie potasem można wykonać na dwa sposoby – jednorazowo przed sadzeniem roślin (używając nawozów otoczkowanych o wydłużonym okresie działania) lub w trakcie wegetacji roślin. W pierwszym roku po posadzeniu roślin nawozy potasowe można zastosować jesienią – dla ich wykorzystania wiosną roku następnego. W następnych latach nawozy potasowe należy stosować wiosną – przed kwitnieniem roślin. Truskawka jest bardzo wrażliwa na chlorki. Zatem należy stosować bezchlorkowe nawozy potasowe – np., siarczan potasu.
W uprawach fertygowanych zaleca się stopniowe zasilanie roślin potasem co tydzień od fazy, gdy rozwoju kwiatostanów do fazy dojrzewania owoców.

Magnez

Może zostać zastosowany w całości przed sadzeniem roślin – w czasie przygotowania gleby do uprawy. Skuteczne jest również nawożenie dolistne – w okresie intensywnego wzrostu nadziemnej liści.

Wapń

Nawożenie wapniem na plantacjach fertygowanych należy prowadzić od fazy, rozwoju pierwszych kwiatostanów do początku dojrzewania owoców. Na plantacjach, na których stosuje się nawozy standardowe doglebowe nawozy wapniowe (zazwyczaj saletrę wapniową) należy zastosować dwukrotnie: Pierwszą (30 – 40% całej dawki) należy zastosować na początku rozwoju pierwszych liści, kwiatostanu, a drugą po zbiorach owoców. W uprawie truskawki skuteczne jest również stosowanie wapnia pozakorzeniowo.

Nawadnianie ma zasadnicze znaczenie w wysokotowarowej produkcji truskawek. System korzeniowy rośliny jest płytki — w glebie gliniastej 80–90% jego masy znajduje się na głębokości 0–15 cm, a w dobrze zdrenowanych glebach piaszczysto-gliniastych jest to 50%. Osiągnięcie jak największych plonów wymaga zatem częstych i krótkich impulsów nawadniania.

Najczęściej stosowaną metodą zasilania jest nawadnianie kropelkowe. Umożliwia ono precyzyjne odmierzanie ilości wody, ale także zasilanie mikroelementami dzięki użyciu rozpuszczalnych w wodzie nawozów.

Nawożenie dolistne

Powszechną praktyką nawożenia truskawek jest stosowanie nawożenia dolistnego. Wspomaga ono rozwój roślin, zwiększa ich odporność na czynniki abiotyczne (np. susza, upał, zimne gleby) oraz biotyczne (np. nicienie, szkodniki i choroby) oraz koryguje niedobory minerałów.

Nawozy o kontrolowanym uwalnianiu w uprawie truskawki.

Nawozy o kontrolowanym uwalnianiu cieszą się coraz większą popularnością w uprawie truskawek, ze względu na znaczenie w optymalizacji nawożenia truskawki.
Jedna dawka nawozu o kontrolowanym uwalnianiu, jak Agroblen, przed sadzeniem roślin może pokryć większość zapotrzebowania uprawy na składniki pokarmowe i przynieść wysokie plony w wysokotowarowej produkcji owoców truskawki do bezpośredniego spożycia.