Nawożenie borówki w pigułce

Borówka amerykańska ma specyficzne wymagania uprawowe. Najlepiej rośnie na kwaśnej, lekkiej, ciepłej, organicznej glebie. Plony tej rośliny są atrakcyjne, ale tylko jeśli przygotujemy jej odpowiednie warunki do wzrostu i rozwoju. Przede wszystkim trzeba sprawić, by odczyn gleby wynosił 4,5–5,5 pH – możemy to zrobić poprzez zaprawienie dołów, w których chcemy posadzić borówkę, kwaśnym torfem. Skuteczne, ale bardzo powolne zakwaszanie można uzyskać również, stosując nawóz zawierający siarczan amonowy oraz prowadząc nawadnianie lub fertygację z wykorzystaniem zakwaszonej pożywki. Korzenie borówki rozrastają się dość płytko i dlatego powinniśmy zadbać o regularne nawadnianie, najlepiej liniami kroplującymi. W celu ograniczenia wysychania gleby wokół krzewów należy ściółkować glebę kompostem, igliwiem lub zrębkami drzewnymi. Podłoże wokół korzeni powinno być stale wilgotne i pulchne, tak aby korzenie mogły swobodnie oddychać. Należy pamiętać, że im więcej zrębków drzewnych w ściółce, tym więcej potrzeba nawozów azotowych, których spory procent zostanie spożytkowany na procesy kompostowania tej części ściółki.

Jak nawozić borówkę?

Dobrze założona plantacja borówki powinna być odpowiednio nawożona. Kiedy nawozić borówki? Wymagania borówki są specyficzne: azot należy podawać jej tylko wiosną i w pierwszej połowie lata, fosfor trzeba stosować na początku wiosny w celu pobudzenia wzrostu korzeni oraz zaraz po zbiorze w celu stymulacji zawiązywania się pąków kwiatowych na następny rok, potas z kolei stosuje się podczas owocowania oraz jesienią, w celu wzmocnienia roślin na zimę. Nawożenie borówki amerykańskiej najlepiej zaplanować w uzupełniający się sposób. Składniki pokarmowe można stosować jako nawozy posypowe, chociaż lepiej wykorzystać system nawadniający do podawania rozpuszczonych nawozów. W ten czy inny sposób każdemu hektarowi plantacji musimy zapewnić następujące ilości składników pokarmowych (w całym sezonie):

Azot – 80–100 kg (w przypadku gleb mineralnych) lub 50–70 kg (w przypadku gleb organicznych);
Fosfor (w postaci P2O5) – 40–50 kg;
Potas (w postaci K2O) – 120–150 kg.

Jaki nawóz do uprawy borówki?

Nie można powiedzieć, który nawóz do borówki amerykańskiej jest najlepszy. Optymalne efekty uzyskamy, stosując różne metody podawania składników pokarmowych (jak już wspomniano – posypowo i wraz z nawadnianiem) oraz komponując takie ich mieszanki, by zapewnić plantacji wszystkie potrzebne pierwiastki. Trzeba też pamiętać, że borówka jest bardzo wrażliwa na zasolenie gleby, więc dawki nawozów posypowych powinny być niewielkie, a stężenie pożywki podczas fertygacji nie powinno przekraczać 1,5 mS/cm.
Dla borówki kluczowa jest forma azotu. Zdecydowanie bardziej pożądaną jest forma amonowa (NH4) niż azotanowa.

Kiedy nawozić borówkę?

Terminy nawożenia borówki amerykańskiej są bardzo ważne, ponieważ cykl wzrostu i rozwoju plantacji jest różny. Nawożenie borówki wiosną należy zacząć od podania nawozów fosforowych (w celu pobudzenia pracy korzeni) oraz azotowych (w celu inicjacji wzrostu wegetatywnego). Najlepiej zastosować granulowany nawóz Agromaster 12-11-18, dzięki któremu część azotu jest uwalniana aż przez 2–3 miesiące. Pozwoli to na delikatne i nieprzerwane nawożenie uprawy w najważniejszym okresie wzrostu roślin.

Nawożenie borówek w różnych okresach jej wzrostu

Owocowanie jest niezwykle istotne, ponieważ właśnie wtedy musimy zmienić nawożenie. W okresie tym zazwyczaj jest gorąco i często musimy stosować nawadnianie – na dobrą sprawę możemy więc polegać wyłącznie na fertygacji. W okresie narastania owoców powinny być podawane wszystkie składniki pokarmowe – dobrym rozwiązaniem jest nawóz Solinure 20-20-20 w dawce 30 kg/ha na tydzień. Od czasu wybarwiania i pierwszych zbiorów w pożywce powinien dominować potas kosztem azotu. W praktyce powinno być go nawet dwa–trzy razy tyle co azotu. Dobrym nawozem będzie tutaj Solinure 10-5-39 w dawce 30 kg/ha na tydzień.

Nawożenie borówek po owocowaniu również ma ogromne znaczenie, ponieważ właśnie wtedy kształtuje się plon na przyszły rok. Tworzą się pąki kwiatowe, dlatego nie można dopuścić, by rośliny były w tym okresie głodne. Na tym etapie nie ma już czasu na nawożenie borówki nawozami posypowymi, które działałyby zbyt wolno – z tego względu pozostaje nam sterowanie fertygacją. W ramach nawożenia borówki po zbiorach stosujemy zwiększone dawki fosforu (w celu stymulowania pąkowania) oraz potasu (w celu zwiększenia mrozoodporności roślin).

Aby osiągnąć sukces uprawy oraz cieszyć się wysokim plonem bardzo dobrej jakości, należy regularnie wykonywać analizę gleby. W przypadku gleb bardzo organicznych trudno jest wykonać rzetelną analizę – lepiej polegać na analizie liści. W tym celu w połowie sierpnia należy zebrać próbki liści ze środka pędu i wykonać ich analizę chemiczną w profesjonalnym laboratorium.

Krzewy borówki uważa się za dobrze odżywione, jeśli zawartość azotu (N) wynosi ok. 2% suchej masy liści, fosforu (P) – ok. 0,3%, potasu (K) – ok. 1%, magnezu (Mg) – ok. 0,2%, wapnia (Ca) – ok. 0,7 %, siarki (S) – ok. 0,2 % oraz spośród mikroelementów: żelaza (Fe) – ok. 150 ppm, manganu (Mn) – ok. 120 ppm, cynku (Zn) – ok. 25 ppm, boru (B) – ok. 50 ppm, miedzi (Cu) – ok. 10 ppm.

Podsumowanie

Podsumowując, optymalne nawożenie stanowi jeden z najważniejszych czynników uprawy borówki amerykańskiej, ale nie można zapominać o jakości gleby, nawodnieniu i warunkach termicznych, w tym braku przymrozków w kluczowych okresach kwitnienia.