Najczęstsze błędy w uprawie i nawożeniu kapusty

Uprawa kapusty jest w Polsce bardzo popularna. Jednym z czynników powodzenia w uprawie jest nasz umiarkowany i w miarę wilgotny klimat. W ostatnich latach jednak problemy z naturalnymi opadami dają się we znaki i podstawą sukcesu staje się sztuczne nawadnianie. Ze względu na dużą masę produkcji roślinnej, czyli ok. 70−80 ton z hektara, kapusta jest rośliną o wysokich wymaganiach pokarmowych – potrzebuje odpowiednio dobranego nawożenia, aby dobrze rosnąć i osiągnąć doskonałą jakość główek.

Nawożenie kapusty nie jest skomplikowane, należy jednak przestrzegać odpowiednich terminów. Można przyjąć, że dawkowanie makroelementów powinno wynosić (w kg/ha): 150−250 N, 80−100 P2O5 oraz 250−350 K2O. W przypadku nawożenia organicznego należy przyjąć niższe z podanych dawek. Przy intensywnym nawadnianiu natomiast powinno się stosować wyższe dawki, nawet przekraczające te podane. Nawozy azotowe powinny być stosowane od początku uprawy do zakończenia formowania się główek. Później dominować powinny nawozy potasowe, które pomagają roślinie w gospodarce wodnej, szczególnie podczas upałów. Potas pomaga też produkować potrzebne cukry oraz przetrwać pierwsze przymrozki. Nawożenie potasem powinno się kontynuować do końca produkcji. Optymalny poziom fosforu jest stosunkowo niski, lecz nie powinno zabraknąć go na początku uprawy (zaraz po posadzeniu rozsady), ponieważ w ogromnym stopniu wpływa na rozwój korzeni. Należy pamiętać, że optymalne nawożenie zwiększa odporność roślin na choroby grzybowe i bakteryjne, a nawet na szkodniki. Dobrze dobrane i właściwie zastosowane nawożenie to także mniej chemii w ochronie kapusty.

Choć produkcja i pielęgnacja kapusty wydają się proste, w staraniach o wysoki plon należy wystrzegać się podstawowych błędów.

Nadmierne nawożenie azotem

W pogoni za wysokim plonem łatwo przesadzić z dawką azotu. Jest to oczywiście pierwiastek plonotwórczy, należy jednak pamiętać, że zbyt wysokie dla danej odmiany nawożenie tym składnikiem pokarmowym będzie skutkować problemami z utworzeniem główki, kumulacją szkodliwych azotanów oraz mniejszą przydatnością do kiszenia i przechowywania. Dla większości odmian kapusty głowiastej optymalną dawką jest 150−200 kg N / ha.

Niedobór wapnia, siarki i boru

Poza azotem bardzo ważnymi składnikami pokarmowymi, których nie powinno zabraknąć w nawożeniu kapusty, jest wapń, siarka i bor. Ten pierwszy składnik jest konieczny w wysokiej, stałej dawce w glebie, ok. 1000 mg/l. Jeśli nie ma go w optymalnej ilości, kapusta reaguje brązowieniem liści zewnętrznych oraz brunatnieniem wnętrza główki, czyli tzw. chorobą tipburn, praktycznie dyskwalifikującą plon jakościowo. Niedobór siarki skutkuje opóźnieniem ogólnego rozwoju roślin i zahamowaniem wzrostu. Formowanie główki jest przystopowane, a rośliny stają się podatniejsze na infekcje grzybowe. Problem występuje w uprawie na glebach lekkich o niskiej zawartości substancji organicznej oraz na glebach o wysokim pH. Przed niedoborami wapnia i siarki można zabezpieczyć się, stosując nawóz Polysulphate w dawce 500 kg/ha. Kapusta ma też duże wymagania względem boru. Przy niedoborze tego pierwiastka młode liście zwijają się i ulegają deformacji. W przypadku chronicznego niedoboru formują się tylko lekkie, małe główki, a wzrost roślin jest zahamowany. Niedobór boru może wystąpić na glebach piaszczystych po wapnowaniu, więc nawożenie tymi ważnymi dla kapusty składnikami należy prowadzić bardzo ostrożnie.

Nieodpowiednia gleba i nawadnianie

Kapusta ma wysokie wymagania co do gleby. Bardzo nie lubi gleb ciężkich, zimnych i kwaśnych, a odpowiednim odczynem jest 6,5–7,5 pH . Poza tym ma początkowo dość płytki, a później silnie rozrośnięty system korzeniowy. Taki płytki system korzeniowy jest wrażliwy na susze i wymaga systematycznego nawadniania w okresach niedoboru wody. Właśnie na początku uprawy powinno się szczególnie zadbać o regularne podlewanie kapusty. Nadmiar wody też jest szkodliwy i dlatego nie powinno się uprawiać kapusty na podmokłych glebach, ponieważ wówczas korzenie nie rozwijają się prawidłowo. Kapusta nie lubi też wysokiego zasolenia gleby, w związku z czym należy rozłożyć nawożenie w czasie. Lepiej stosować niższe dawki nawozów, ale częściej.

Zbyt gęste sadzenie kapusty

Do optymalnego wzrostu kapusta potrzebuje odpowiednio dużo miejsca, by wykształciły się duże główki. W zależności od odmiany zwykle poleca się rozstawę 50 × 60 cm przy sadzeniu z rozsady. Zbyt gęsto posadzona rozsada będzie konkurować o wodę i składniki pokarmowe i nie wykształci odpowiedniej liczby liści.

Podsumowanie

Choć pielęgnacja kapusty i jej nawożenie nie wydają się trudne, proces ten najeżony jest większą liczbą pułapek, niż mogłoby się wydawać. Kluczowe jest zapoznanie się ze specyfikacją rośliny oraz odpowiednie stosowanie nawozu – do tego dobrze dobranego. Jeśli zastosujemy się do wszystkich wymogów, możemy liczyć na to, że nasza kapusta będzie zdrowa, silna i dorodna.

Jeśli masz jakiekolwiek pytania lub zastanawiasz się, jaki nawóz do kapusty będzie najodpowiedniejszy, skontaktuj się z naszym ekspertem!