Czerwona nić na trawniku

W tym artykule znajdziesz następujące informacje:

• Choroby
• Jakie są objawy czerwonej nitkowatości?
• Jakie warunki sprzyjają rozwojowi czerwonej nitkowatości?
• Najlepsze sposoby zapobiegania czerwonej nitkowatości i jej zwalczania

Pojawienie się szkodników i chorób na trawniku jest istotnym wydarzeniem, ponieważ znacząco obniża wartość estetyczną i użytkową trawiastej nawierzchni. W niektórych przypadkach szkody mogą mieć szeroki zakres i wiązać się z kosztownymi naprawami. Dlatego też lepiej poznać głównych winowajców szkód oraz najlepsze sposoby zapobiegania problemom i tym samym zminimalizować ryzyko wystąpienia stresu trawnika.

Choroby

Grzyby to organizmy, które najczęściej wywołują choroby trawnika, jednak nie wszystkie ich gatunki występujące w glebie są szkodliwe. Niektóre są bardzo pożyteczne i pełnią ważne funkcje związane z rozkładem materii organicznej.

Grzyby odpowiedzialne za wywoływanie chorób nazywa się zwykle patogennymi. Istnieje wiele różnych patogennych grzybów wywołujących choroby trawnika. Mogą się one znacznie różnić pod względem behawioralnym i fizjologicznym. Większość przybiera postać nitkowatych elementów zwanych strzępkami, które mogą łączyć się w duże skupiska, tworzące grzybnię. Grzybnia może, ale nie musi być widoczna na tkance zainfekowanych roślin lub w glebie.

Ogólnie rzecz biorąc, większość patogennych grzybów jest stale obecna na trawnikach, ale wywołuje choroby tylko przy odpowiednich warunkach środowiskowych. Właściwa pielęgnacja często wystarcza, by nie dopuścić do epidemii, jednak w związku ze zmienną i nieprzewidywalną pogodą zwalczanie chorób bywa trudne.

Trawnik rekreacyjny, na którym dominuje żywotna życica trwała, jest mniej podatny na wiele chorób, głównie dlatego, że wymaga mniej intensywnej pielęgnacji, a przede wszystkim niezbyt niskiego koszenia. Czerwona nitka (Laetisaria fuciformis) jest jednak na takich obszarach bodaj najbardziej rozpowszechnioną chorobą, która dotyka też często delikatną murawę.

Jakie są objawy czerwonej nitkowatości?

1. Trawa nabiera różowego lub czerwonego zabarwienia, które w miarę postępu choroby zmienia się w wypłowiały/jasny brąz.
2. Grzyby są widoczne pod postacią różowych kosmatych kłaczków lub niewielkich czerwonych szpilek wystających spomiędzy zainfekowanych źdźbeł. Te rurkowate twory mogą mieć do 25 mm długości. Noszą nazwę podkładki i są strukturami przetrwalnikowymi grzybów.
3. Zainfekowane połacie trawy mogą mieć od zaledwie 50 mm do aż 350 mm średnicy.
4. Grzyb powoduje obumieranie końcówek źdźbeł trawy, lecz jeśli jej wzrost jest silny, szkody są zwykle nieznaczne.

Jakie warunki sprzyjają rozwojowi czerwonej nitkowatości?

1. Czerwona nitka może pojawić się o każdej porze roku, ale najczęściej występuje pod koniec lata i jesienią.
2. Może wystąpić na każdym gatunku trawy, ale najbardziej podatne są kostrzewa czerwona i życica trwała. Różne odmiany tych gatunków będą wykazywały różny stopień odporności na chorobę.
3. Podobnie jak w przypadku wielu innych chorób traw, wilgoć utrzymująca się na powierzchni sprzyja rozprzestrzenianiu się czerwonej nitki, a nadmiar materii organicznej służy za siedlisko wywołujących ją grzybów.
4. Najbardziej narażone są trawy, których wzrost jest powolny w związku z niską żyznością, a zwłaszcza z niewystarczającym poziomem azotu.

Najlepsze sposoby zapobiegania czerwonej nitkowatości i jej zwalczania

1. Na zainfekowanych obszarach należy zastosować nawóz azotowy. To powinno wystarczyć, by rośliny rosły pomimo zakażenia chorobą. Wybór nawozu może być uzależniony od dominujących warunków – nawóz w płynie byłby odpowiedni przy suchej pogodzie i braku możliwości podlewania.
2. Usuwaj ścinki traw z zainfekowanych obszarów, aby ograniczyć rozprzestrzenianie choroby.
3. Kontroluj ilość materii organicznej i dbaj o drenaż powierzchni, regularnie przeprowadzając aerację.
4. Utrzymuj dobry poziom żyzności gleby, aby wesprzeć zdrowy wzrost trawy. Zwracaj szczególną uwagę na dostępność odpowiedniej ilości azotu przez cały sezon.
5. Rób dosiewki, wykorzystując nasiona odmian o dużej odporności na czerwoną nitkowatość.